مدرسه ونقش تربیتی آن

 مکانی که تربیت رسمی در آن انجام می گیرد مدرسه نامیده می شود.مدرسه، سازمان و نهاد بسیار مهمی است که اجتماع آن را به وجود می آورد تا تربیت رسمی کودکان، نوجوانان و جوانانش را به عهده گیرد و مهارت ها و معارف لازم را در سطوح و مقاطع مختلف و در رشته های مورد نیاز به آن ها بدهد.بنابراین مدرسه، آموزش فرزندان جامعه را در مراحل مختلف تحصیلی به عهده دارد، امکانات افراد را رشد و گسترش می دهد، نیازهای جامعه را ارضا می کند.هر اجتماعی تنها هنگامی پایدار، مترقی و در حال پیشرفت خواهد بود که همیشه به فکر پرورش تمام اعضای خویش باشد برای رسیدن به این مهم به جز مدرسه هیچ وسیله مثبت و موثر دیگری در اختیار ندارد.جان دیوئی فیلسوف تربیتی معروف در خصوص نقش مدرسه در ایجاد محیط تربیتی ساده می گوید: زندگی اجتماعی امروز بشر بسیار پیچیده تر از گذشته است و فهم درک آن در صورت فعلی برای کودکان و نوجوانان غیر ممکن است، ولی مدرسه می تواند آن را ساده کرده و به شکلی در آورد که آن ها بتوانند مسائل زندگی اجتماعی معاصر را در یابند.مدرسه در صورت برخورداری از شرایط و امکانات سالم و لازم می تواند محیط اجتماعی پاکی را برای دانش آموزان فراهم آورد تا از یک طرف از آلودگی احتمالی ایشان به فساد جلوگیری کرده و خصوصیات نیک را به نسل جدیدی انتقال دهد و از سوی دیگر محیط بیرون را از فساد تصفیه و پاک کند.در مدرسه دانش آموزان از طبقات مختلف اجتماع تشکیل شده و نیازمندند که با همدیگر در آمیزند و افکار، گرایش ها، رغبت ها و نیازهای خود را به هم نزدیک کنند.
به این ترتیب مدرسه عالی ترین ارزش اجتماعی را دارا و همه کشورهای جهان به ویژه آن هایی که از امکانات مادی فراوانی بهره مند هستند در راه افزایش و گسترش مدارس مجهز به وسایل آموزشی نوین سرمایه گذاری کرده و مدرسه رفتن غیر قابل انکار همه مردم بوده و حتی به استفاده از این حق ملزم شده اند.آموزش و پرورش در یک جامعه تنها نباید به چهار دیواری کلاس محدود شود باید از همه امکانات یک جامعه برای بالا بردن سطح دانش و بینش و شکوفایی ساختن استعدادها، استفاده کامل برد، چرا که تعلیم و تربیت در آستانه عبور از مرزهای سنتی خود بوده و به تدریج در زمان و مکان گسترش می یابد.

مدرسه کجاست؟

مدرسه حاصل تلاش نهایی بشر برای آموختن رسمی و یکی از اجزای بقای تعلیم و تربیت تعریف شده است. به یک تعبیر عمومی می‌توان گفت «مدرسه» خانه دوم همه کودکان و فراگیرانی بوده که می‌خواستند بیشتر از حد آموزه‌های درون خانه خود بیاموزند...
مدرسه جایی است که افراد برای همکاری و یاوری و آموختن مقررات و قوانین و یادگیری استدلال و منطق و زیبایی شناختی هستی و مهارت خواندن و نوشتن و حساب کردن به آن وارد می‌شوند و طی فرآیندی نه چندان زود و برابر اصول و قواعد و جریان‌های مشابه و مشترک علمی به یادگیری می‌پردازند. مدرسه به افراد احساس اعتماد به نفس داده و آنها را اجتماعی بار می‌آورد و از طرفی باعث می‌شود که افراد جرات پیدا کرده و بتوانند مکنونات درونی خود را با دیگران به تبادل‌نظر بگذارند.
در مدرسه است که فرد یاد می‌گیرد چگونه ساعاتی را از افراد خانواده خود دور بوده و حس استقلال طلبی و استفاده از اراده خویشتن برای مواجهه با انواع مسایل و مشکلات را تجربه کرده و از این طریق بتواند «خوداتکایی» را تمرین کرده و به دست آورد.
مدرسه محلی است که کودکان نیازهای دانشی و اطلاعاتی خود را از افرادی مجرب و صاحب دانش و آشنا به اصول کلاس‌داری و تدریس می‌آموزند. و در کنار آن به ایجاد ارتباط با هم‌کلاسی‌های خود پرداخته و از این طریق به مهارت‌های اجتماعی دست پیدا می‌کنند و اعتبارورزی را می‌آموزند در مدرسه است که کودک یاد می‌گیرد اضطراب جدایی از والدین را کاهش داده و به همکاری و مشارکت و بازی‌های گروهی با دیگران تبدیل ‌سازد.
مطالعات نشان داده‌اند کودکانی که در مدرسه می‌توانند با دیگران به سر برده و سازگاری پیدا کنند، در جریان تحصیلات نیز پیشرفت مناسب‌تری به دست می‌آورند بنابراین مدرسه جایی است که کودک آن را خانه دوم خود دانسته و مایل است که در آن از آرامش برخوردار باشد تا بتواند از توانایی‌ها و استعداد و قابلیت‌های خود استفاده مناسب ببرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: